Vandaag ontvingen we het verdrietige bericht dat Dhr. H. Meijer afgelopen maandag 24-02-2025 is overleden. Dhr Meijer was lid van het eerste uur en heeft zich jaren ingezet voor de vereniging. Naast zijn bestuursfunctie als secretaris heeft hij ook enkele jaren de rol van softbal- en jeugdtrainer vervuld. Hij had een grote rol in de organisatie van het hemelvaart softbaltoernooi.
Namens de vereniging en haar leden willen we de familie en naasten veel sterkte wensen de komende periode. We zullen hen namens de vereniging een condoleance sturen.
In 2017 schreef Dhr. Meijer een prachtig stuk voor de ‘Onze Geschiedenis‘-pagina op onze website. Het betrof de goede herinneringen die hij aan W.H.S.C. had. Het stuk is hieronder te lezen.
Henk Meijer
Herinneringen aan W.H.S.C.
Als je de letters W.H.S.C. zegt of hoort, dan komen er allerlei leuke herinneringen bovendrijven. Laat ik beginnen wat mij zo als allereerste te binnen schiet, het begin van mijn honkbalcarrière. In 1958 was ik zeventien jaar en ben ik begonnen met honkballen bij W.H.S.C. Jan Bos was mijn gymnastiekleraar aan de kweekschool. Tijdens de gymlessen buiten had hij allang gezien dat ik aardig kon gooien en een redelijk balgevoel had. Daarom vroeg hij mij of ik misschien interesse had voor een spelletje honkbal op 30 april (Koninginnedag) op het St. Vitus sportpark. Hier ben ik naartoe gegaan en kwam er weer vandaan met een blauwe plek op binnenkant van mijn been. Jan Bos – de eigenlijke oprichter van de honkbalclub – was er de pitcher en gooide een bal die ik als slagman niet kon ontwijken. Desondanks vond ik het een leuke ervaring, en vanaf die tijd was ik dus lid van W.H.S.C. De club was toen net een klein jaar hiervoor opgericht als eerste vereniging in het noorden.
Een activiteit die grote indruk maakte, was de ontmoeting in Apeldoorn met Robur et Velocitas in 1958. Op een zaterdag reden we in een VW busje met 9 spelers aan boord en Jan Bos als chauffeur naar Apeldoorn. Hier maakten we kennis met een club die al wat verder in ontwikkeling was. Wij speelden nog niet in een honkbalpak. Onze gymkleren deden daarvoor dienst. Namen: Jan Bos, Roel Vos, Juul Stanlein, Jur Elzinga, Jan Westers, Piet Gruppelaar, Koos Helder, Everhardus Post en ikzelf. Beide dagen gaven we goed partij. De nacht brachten we door onder de tribune van Robur et Velocitas. Hier hebben we veel plezier gehad. Met twee krappe nederlagen en een goed gevoel keerden we zondags weer huiswaarts.
De mooiste jaren waren van 1967 tot 1970, toen we landelijk derde klasse speelden met uitwedstrijden naar Enschede (Tex Town Tigers) en Nijmegen (Trekvogels). Het waren lange, maar ook erg mooie dagen. Uiteraard werden er ook wedstrijden in het noorden gespeeld tegen Groningen, Drachten, Leeuwarden en Veendam.
Natuurlijk waren er ook de herinneringen aan de Hemelvaarttoernooien. Eerst op het Sportpark St.Vitus en na 1966 op de sportvelden bij de Stikkerlaan. Het was altijd een druk bezet toernooi met veel tevreden speelsters (bij softbal) en spelers (bij honkbal). Als secretaris (van ±1968 tot ±1984) had ik het er ook aardig druk mee. Maar het was altijd weer fijn als alles goed was verlopen.
In 1967 kregen we op de huidige plaats een “echt honkbalveld”. Dat was een hele vooruitgang bij de velden aan het St. Vitusholt. In 1962 gingen we ook eindelijk in het “pak” die we bij Jur in de De Ruiterlaan konden passen. Het werden witte pakken, met groene afwerking en daarop moesten de letters W.H.S.C. en een nummer. Ik weet nog dat ik bij Jur stage liep aan de BLO-school. We hadden tussendoor nog wel even tijd om de letters en cijfers te ontwerpen. Jur zijn echtgenote, Jantje, heeft alle letters en cijfers afgewerkt. Een behoorlijke klus, maar geweldig gedaan. Tegenwoordig gaat dit allemaal wat gemakkelijker.
Een grote verandering vond plaats in 1967.
We verlieten het sportpark aan het St. Vitusholt en gingen spelen op een echt honkbalveld met een backstop en gravelpaden van het thuishonk naar 1e honk en van 3e honk naar het thuishonk. Meer zat er niet in, want alles moest buiten het voetbalveld blijven. Duidelijk voor ogen heb ik nog De Boer, oud onderwijzer van de Winschoter Sportraad, die met grote stappen bekeek of alles paste. Maar het was een hele verbetering. Voortaan speelden we de wedstrijden daar en konden we ons verkleden in het gebouw van de ijsclub. Het was daar soms zeer gezellig bij Jopie Koopman, die daar de scepter zwaaide.
De vele vergaderingen met het bestuur herinner ik mij nog goed. Het bestuur werd vele jaren voorgezeten door Jan Reinder Rijpstra (heeft veel betekend voor W.H.S.C.), uitstekend geassisteerd door Boelo Oolders (vader van René en opa van Martin) als penningmeester en ondergetekende (secretaris). Uiteraard vonden de vergaderingen samen met nog enkele andere bestuursleden plaats.
Winschoten, 17 januari 2017,
H. Meijer