Deze zaterdag begon vroeg voor onze aspiranten, want om 11:00 stond de wedstrijd tegen de Bedrocks uit Emmen gepland. Dit betekende 8:30 uur vertrekken en dat is toch echt heel heel vroeg voor deze leeftijdscategorie 😉 Goed! Vol goede moed vertrokken we dan richting Emmen. De verwachtingen lagen hoog, want het spel in de twee voorgaande duels werd steeds beter. Het afgelopen duel tegen de Knights beloofde toch echt wel een overwinning in de nabije toekomst.
Emmen staat een plaatsje boven ons in het competitieschema. Spannend! Wij waren al op tijd op het veld te vinden en na een relaxed warming up kon voor ons de wedstrijd beginnen. Na een peptalk en startadvies, “De eerste inning gaan we er volle bak in!”, mocht Quinty als eerste het slagperk betreden. De pitcher uit Emmen had wat opstart problemen en zo kwam onze Quinty al snel met vier wijd op de honken. Sebas moest de eerste slagbal op de koop toenemen, omdat Quinty het tweede honk stal. Helaas kon hij het gevecht met de pitcher niet winnen en moest hij met drie slag de dugout weer in. We zijn opgestart en het was tijd voor de turbo. Er volgde een reeks van goede slagbeurten en honkslagen (Tess, Ian, Eva, Fleur en Kyra) die in totaal 7 punten opleverden. Dat was nog eens een slaggeweld met een mooie voorsprong als resultaat. Dan was het nu de beurt aan Darwin om zich voor het eerst te bewijzen binnen het team. Zijn slagbeurt begon met een slagbal gevolgd door een wijdbal. De volgende actie mag als gecompliceerd omschreven worden, want Darwin wist voor de volgende bal maar net weg te duiken. Echter was hij zijn knuppel vergeten naar beneden te halen. Tinggg! De bal schoot een meter of twee langs de pitcher, Basehit!! Er zijn vermoedelijk weinig mensen die hun honkbalcarrière zo begonnen zijn. Super jongen. Zichtbaar genoot hij van het moment en de rest van zijn eerste wedstrijd. Kort hierna viel de derde nul en was het tijd om te wisselen.
Sebas op de heuvel, Tess achter de plaat en de overige zeven op hun eigen vertrouwde plekje. Dit was hoe we verdedigend aan de wedstrijd begonnen. Sebas had een goed gevecht met de eerste slagman van de Bedrock, maar verloor deze helaas met vier wijd. Hij herpakte zich goed en een drie slag volgde. De volgende actie is zeker het benoemen waard. Ian ving een lastige bal achter het eerste honk en had gelijk door dat de loper, die inmiddels op drie stond, een poging deed het thuishonk te halen. Helaas voor hem moest hij eerst zijn eigen honk nog aantikken en een goede aangooi van Ian was hem voor. Een zuinige inning voor Sebastian en goed werk in het veld. Wissel!
Quinty begon de tweede inning met een mooie honkslag en kwam door twee keer te stelen en een foutje van de tegenstander over de plaat. Dit was een wat minderen slagbeurt dan de eerste, aangezien de volgende drie slagmensen met door wat pop fly’s uitgevangen werden. Geen stress, want we staan nog ver voor. De gelijkmakende beurt was ons doel om de nul te houden, echter was hier geen houden aan. Darwin kreeg vier honkslagen in het rechtsveld om zijn oren. Ondanks het goede verwerken van deze ballen werden er vier punten gescoord. Sebas had het even lastig, maar wist zich na dit voorval goed te herpakken. De volgende slagmensen werden al rap uitgemaakt door wat geslagen laatste slagballen die goed verwerkt werden. Eind tweede inning, tussenstand: 4 – 8.
Om de voorsprong uit te breiden hadden we nog een slagbeurt nodig als de eerste. Druk zetten dus! Jeffrey begon goed met een mooie honkslag. Top. Vier wijd volgde en door scherp lopen waren zo al snel het tweede en derde honk bezet. En daar kwam hij dan! Die mega klap van Fleur in het buitenveldhek! Sjouwen!! Hoppa, weer twee punten in de pocket. Tussendoor was er helaas al twee maal drie slag gevallen. Quinty had de laatste honkslag (met twee RBI’s) aan onze kant, want kort hierna viel de laatste uit. Gelukkig wist ze zelf nog binnen te komen. De tussenstand is nu 4 tegen 13. De tijd vloog voorbij en de komende slagbeurt voor de Bedrocks bleek de gelijkmakende te zijn.
Tess was goed bezig achter de plaat, wist vele pick-offs goed aan te sturen en zelfs zelf nog een nul te maken op de honken. Zo ging de eerste Emmenaar uit die middels een hitje op de honken gekomen was. Sebas kreeg het lastig en er werd besloten om hem te wisselen voor Ian. Met één uit was het aan Ian de wedstrijd tot een einde te brengen. Middels twee keer vier wijd liepen de honken langzaam vol. Er moest nu toch wel iets gaan gebeuren. In de dugout maakte coach Ronald nog de opmerking naar coach Martin: “Goh, wat zou het leuk zijn als er nu een vangbal gemaakt zou worden, er wat chaos ontstaat en de nul op een van de honken gemaakt wordt.”. Bamm, Daar volgde een snoeiharde linedrive van de knuppel van de Slagman uit Emmen! Maar daar was Rens die de bal door middel van een mooie duik uit de lucht vist. Met het gras nog tussen zijn tanden springt hij omhoog en maakt de laatste nul op het tweede honk. Deze loper moest immers terug.
Verdikke, wat een pot jongens. Deze wedstrijd liet iedereen goed werk zien. Leuke vangballen, scherp honklopen, veel gestolen honken, goede slagbeurten, goede communicatie, maar bovenal goed teamwork. Terwijl ik dit verslag aan het typen ben geniet ik nog na van al dat leuks dat ik vanmorgen gezien heb.
Ga zo door jongens en meiden, bedankt!