Na maanden van overwinteren in een sporthal en het spelen van een oefenwedstrijd in Enschede was het dan eindelijk zover, de softbalcompetitie begon weer. De eerste wedstrijd van de recreanten werd in Emmen gespeeld. Een jaar geleden was dit ook de openingswedstrijd voor de Winschoters, toen ging de wedstrijd ruim verloren……….
Het oogde allemaal nog wat onwennig, iedereen leek wat op gang te moeten komen. Nadat een aantal spelers wat warm had gelopen werden er wat balletjes over en weer richting de handschoen geworpen. Een blik op de dugout van Bedrocks deed de wenkbrauwen wat fronsen. Er zaten vijf mannen in de dugout…….was dit alles? Uiteindelijk kwamen er nog vijf mannen aangewandeld waardoor er tien mannen van Bedrocks aantraden tegen de mix van vrouwen en mannen (4 om 6) van W.H.S.C. Een ongelijke strijd? Zeker niet, zou al vrij snel blijken. Verder leek het een frisse avond te worden, want de temperaturen waren vanavond niet heel hoog. Het zonnetje dat in het begin nog scheen maakte het voor de fielders soms erg lastig, maar gaf nog enige warmte op het veld in Emmen. Het publiek liep ook niet echt warm voor deze wedstrijd: er was namelijk één toeschouwer (of dit een betalende toeschouwer of een VIP was weten we nog steeds niet).
Tess mocht de wedstrijd als slagvrouw openen en deed dit direct prima. Met een mooie tik bereikte ze de honken. Nadat Hans met een verre bal langs drie ook op de honken kwam, kon de conclusie worden getrokken dat de recreanten goed aan de wedstrijd begonnen. Daar kwam dan de derde slagman aan gesjokt. Deze jongeman was nieuw binnen het team. Afgelopen jaren was hij nog een tegenstander….nu een teamgenoot. Nonchalant ging hij bij de plaat staan en zocht oogcontact met de pitcher uit Emmen. Met het 2e en 3e honk bezet leek er misschien een eerste punt in de maak. De pitcher liet de bal uit zijn hand vertrekken en de slagman, Rick is zijn naam, plaatste de knuppel enkele seconden later vol tegen de bal……..de bal vloog door de lucht en belandde over het hek en het fietspad in de bosjes….. HOMERUNNNNNNNNNN! De eerste drie punten waren een feit. W.H.S.C. begon uitstekend aan de wedstrijd.
Na twee vangballen en een 4-3 actie was het dan einde van deze eerste slagbeurt. Tussendoor had Reinier nog het vierde punt binnengelopen. Nu was het de beurt aan Bedrocks om hier wat tegenover te stellen. Het begin was niet echt denderend, want de eerste slagman ging direct op een vangbal uit. Dit leek echter geen maat voor de kracht van de slagploeg uit Emmen. Met ferme knallen werden met name Richard en Will onder vuur genomen. Het was even flink wennen aan de laagstaande zon en Bedrocks voerde de druk op. Na de eerste inning namen de gastheren uit Emmen een 5-4 voorsprong.
Nu was het weer de beurt aan W.H.S.C. om een antwoord te vinden op het slaggeweld van Bedrocks. Dit zou er ook komen, want uit niets bleek dat dit de eerste competitiewedstrijd was (of betaalde het harde trainen in de sporthal zich uit?). Er kwamen in deze slagbeurt maar liefst zeven mensen over de thuisplaat. Aan slag stonden de W.H.S.C.-ers prima te spelen en dit resulteerde in elf punten na twee slagbeurten. Nu was het weer de beurt aan de gastheren en het was al wel duidelijk dat dit team veel powerhitters binnen de gelederen had. Ook in deze inning regende het weer punten en na twee innings viel er een tussenstand van 11-11 te noteren. Hoogtepunt in deze tweede inning was de homerun van een Bedrocks speler. Ook was het inmiddels duidelijk dat qua fielden een aantal W.H.S.C.-spelers nog wel in hun winterslaap zaten. Er vielen toch wel wat foutjes te noteren waardoor de tegenstander wat langer aan slag kon blijven staan.
Deze kraker werd nog steeds gadegeslagen door één supporter….het was niet anders…….
De derde inning begon en in deze slagbeurt kwam er toch wat zand in de geoliede slagmachine. Dankzij Tess kwam er nog een puntje binnen, maar de slagbeurt was snel voorbij. De spanning in de wedstrijd bleef echter aanwezig. Richard had inmiddels een zonnebril opgezet en als een ervaren honkballer beheerste hij, samen met Will, het outfield op positie zeven en acht in deze inning. De slagmensen van Bedrocks sneuvelden ook vrij vlot en dit leverde één punt voor Bedrocks op. Na drie innings gaven beide teams niets aan elkaar toe: 12-12.
Inmiddels was de zon achter wat wolken verdwenen waardoor de zonnebrillen in de tas konden, maar de temperatuur daalde nu ook snel. Het had geen invloed op de slagmensen, want de vierde inning verliep uitstekend voor W.H.S.C. Nadat Reinier voor het eerste punt in deze inning had gezorgd kwamen Richard, Tess en Hans op de honken. Daar kwam hij weer nonchalant aangesjokt…….Rick was zijn naam. De knuppel in de hand….de bal wordt aangegooid….en jawel de bal belandde wederom over het hek in de bosjes. HOMERUNNNNNNN!! – drie honken bezet – GRAND SLAM!!! Deze slagbeurt zou zeven punten opleveren. Wat werd er prima geslagen door de Winschoters. Maar wie dacht dat dit de beslissing in de wedstrijd was kwam bedrogen uit. De slagploeg van Bedrocks rechtte nog een keer de rug, pakte weer met volle overtuiging de knuppel in de hand en wist de ballen wederom stuk voor stuk ver weg te slaan. Aan het einde van deze inning werden er ook weer zeven punten binnen geslagen. Na vier innings was het nog steeds een nek aan nek race: 19-19.
De schemering leek inmiddels in te gaan vallen dus het was duidelijk dat de laatste inning zou gaan beginnen. Er zat één man aan de W.H.S.C.-zijde zich in de dug-out op te vreten. Na twee homeruns van Rick vond hij het tijd worden voor zijn homerun. We hebben het hier over Reinier. De helm ging op en vol overtuiging betrad hij het slagperk. Reinier zou woord houden, want de bal verdween met een flinke curve, op volle snelheid, over het hek. HOMERUN nummer drie aan W.H.S.C.-zijde. Reinier mocht dit rondje alleen doen, want de honken waren leeg. Nadat Ronald ook nog een puntje binnenliep en de drie nullen verder vrij vlot vielen begon de laatste slagbeurt van deze wedstrijd met een 19-21 voorsprong van de W.H.S.C.-ers. Veld dichthouden en op weg naar de kantine was de boodschap. De eerste slagman leek simpel te sneuvelen maar op onverklaarbare wijze kon deze toch het eerste honk bereiken. Namen de zenuwen toe of was het toch gebrek aan wedstrijdritme of……. Feit was dat de slagen van de Bedrocks slagmensen in eerste instantie goed werden verwerkt, maar de actie die hierop volgde ging mis: de bal werd verkeerd aangegooid of verdween uit de handschoen op de grond. Bedrocks maakte hier dankbaar gebruik van en de binnen handbereik zijnde zege werd door W.H.S.C. aan Bedrocks geschonken. De eindstand in deze wedstrijd bedroeg 23-21.
Een zeer spannende en uiterst sportieve wedstrijd werd uiteindelijk nipt door Bedrocks gewonnen. Het gehele mixteam van W.H.S.C. stond uitstekend en gevarieerd te slaan. Aan de andere zijde waren de powerhitters van Bedrocks ook prima op dreef. Zo werd deze eerste softbal-avond in Emmen in de kantine met een biertje, Rivella of colaatje en een bittergarnituur afgesloten.
De kop is eraf, op naar nog veel moois dit seizoen!